Kinderen en de dood zijn een haast onmogelijke combinatie.
Een jong leven, volop bezig zich te ontwikkelen en te groeien, loopt niet in hetzelfde straatje als de dood.
En toch . . .
Overkwam het de kinderen van mijn lieve gewaardeerde collega Tsjeardke.
Zij heeft samen met Ramo 2 kinderen gekregen, een zoon Kaan en Fadim, een dochtertje.
En afgelopen februari werden deze kids onverwacht plotseling geconfronteerd met het overlijden van hun vader. Tjeardke, of Missy T. zoals ik haar ook wel eens noem, had al eerder afscheid genomen van Ramo, zij bleken hun levensweg niet in dezelfde pas te kunnen bewandelen.
Uiteraard moesten de kinderen ook wennen aan deze situatie, als kind zie je je ouders het liefst samen.
Maar met het plotselinge overlijden, werd het gemis van een vader ineens abrupt definitief.
Ik ging condoleren, niet uit beleefdheid, maar omdat elke vezel in mijn lijf vond dat ik “moest”.
Daar trof ik een fijn samenzijn van familie, vrienden en collega’s.
Tsjeardke was duidelijk blij dat wij er waren en zoals ik haar ken, aarzelde zij niet om bij mij het verzoek neer te leggen, een mooi herdenkingssieraad te maken voor de jeugd.
Hierin zag zij graag het haar van Ramo verwerkt.
3 hangertjes, voor Kaan en Fadim en ook 1 voor Sait, de oudste zoon van Ramo.
Een jong leven, volop bezig zich te ontwikkelen en te groeien, loopt niet in hetzelfde straatje als de dood.
En toch . . .
Overkwam het de kinderen van mijn lieve gewaardeerde collega Tsjeardke.
Zij heeft samen met Ramo 2 kinderen gekregen, een zoon Kaan en Fadim, een dochtertje.
En afgelopen februari werden deze kids onverwacht plotseling geconfronteerd met het overlijden van hun vader. Tjeardke, of Missy T. zoals ik haar ook wel eens noem, had al eerder afscheid genomen van Ramo, zij bleken hun levensweg niet in dezelfde pas te kunnen bewandelen.
Uiteraard moesten de kinderen ook wennen aan deze situatie, als kind zie je je ouders het liefst samen.
Maar met het plotselinge overlijden, werd het gemis van een vader ineens abrupt definitief.
Ik ging condoleren, niet uit beleefdheid, maar omdat elke vezel in mijn lijf vond dat ik “moest”.
Daar trof ik een fijn samenzijn van familie, vrienden en collega’s.
Tsjeardke was duidelijk blij dat wij er waren en zoals ik haar ken, aarzelde zij niet om bij mij het verzoek neer te leggen, een mooi herdenkingssieraad te maken voor de jeugd.
Hierin zag zij graag het haar van Ramo verwerkt.
3 hangertjes, voor Kaan en Fadim en ook 1 voor Sait, de oudste zoon van Ramo.
| Het heeft even geduurd, voordat ik de ontwerpen klaar had, ik wilde niet haasten. Dit verdient de juiste aandacht. Lieve Sait, Kaan en Fadim, naast alle mooie herinneringen aan jullie vader, kunnen jullie nu een stukje van hem meedragen. Veel sterkte en liefs voor jullie allemaal, Henriëtte |  |
RSS Feed
