Dylan & Michiel

Vorig jaar - april 2018 – verloor in Den Ham een jonge knul van nog maar net 19 jaar, het leven na een steekpartij. Een verjaardagsfeest liep die avond volledig uit de hand, waarbij een gezin afscheid ongewild vroeg afscheid moest nemen van hun zoon en broer Michiel. De vriendengroep waarmee hij altijd optrok werd hierdoor ook geraakt.
 
Één van die vrienden is Dylan, de zoon van mijn broer, de neef van onze kinderen. Wij zien Dylan niet zo vaak meer, zoals dat gaat met jongelui die ieder afzonderlijk druk zijn met school, werk, kortom het opbouwen van hun eigen leven. Maar afgelopen maand lichtte mijn mobiel ineens op en ontving ik een chatberichtje via messenger. Dylan vroeg mij naar de mogelijkheden om een zilveren hanger te maken voor hem. Deze wil hij dan dragen tijdens zijn videoclips, muziek is zijn hobby. Toen ik hem vroeg naar zijn idee over een ontwerp, kwam hij direct met de opmerking dat Michiel door zijn vrienden altijd “7” werd genoemd. Een aandenken aan zijn beste vriend leek hem écht vét!

Hoe bijzonder, een verzoek waaraan ik graag gehoor geef. Uit zijn bericht bleek duidelijk dat Dylan zijn vriend mist en dat het verlies diepe impact heeft gehad. Wat is dat toch tegenwoordig? Ik vraag mij telkens vaker af, waarom de mensheid steeds minder tolerant wordt. In een ogenblik slaat een kleine onbeduidende ruzie om in een agressief gevecht, waarbij niet eens alleen vuisten worden gebruikt, maar ook wapens. En hoe verdrietig kan het noodlot dan toeslaan. Michiel wordt gemist en de dader(s) moet(en) leven met het feit dat zij een medemens hebben gedood. Oorzaak en gevolg ziet de jeugd op jonge leeftijd nog niet, waardoor 1 misser je voor de rest van je leven kan tekenen.

Dylan, ik vond het een eer om deze hanger voor jou te ontwerpen.
Ik hoop dat het je vriend symboliseert.
Veel draagplezier, bij en in jouw hart!
​Liefs van mij,
 
Henriëtte