Monika heeft haar niveau 1 behaald bij Kirstin Paal. Voor niveau 2 heeft zij de studio van Roswitha Schwarz bezocht. De werkstukken voor het Higher Level zal zij zelf en zonder begeleiding moeten maken. Maar tot dat moment kan zij gewoon aanvullende gecertificeerde opleidingen volgen, waarmee zij de wat complexere technieken kan oefenen.
 
Omdat Monika de Engelse taal niet machtig is, heb ik Aida Chemicals Japan gevraagd en bereid gevonden om de werkbeschrijving van de 6 verplichte werkstukken in het Duits vertaald aan te leveren. Yutaro, nogmaals dank voor de bemiddeling en uitwerking van dit verzoek!
 
De man van Monika heeft haar donderdag naar Hotel Marktzicht in Harderwijk gebracht, waar zij de afgelopen 4 nachten heeft gelogeerd. Dagelijks pikken Michael of ik haar in de ochtend op, zodat zij de afstand tussen het hotel en de studio niet met het OV hoeft te overbruggen. Uiteraard brengen wij haar ’s avonds ook weer terug.

Het zit erop, Monika pakt haar koffer en ik breng haar naar het treinstation. Haar man is plotseling verhinderd en kan haar niet ophalen, dus reist zij met de trein naar huis. Gelukkig is er een goede verbinding.
 
Terug in het atelier ruim ik op, maak alles schoon en orden ik alvast een werkplek voor Ingrid. Aanstaande zondag zie ik haar weer, voor haar 2e helft van deze opleiding.
 
Monika, bedankt voor jouw geweldige inzet. Heel veel succes met het New Mokume-Gane examen en het toekomstige Higher Level!

Het is weer Pinksteren en dus staat de Zilverdag in Schoonhoven weer gepland voor maandag 10 juni 2019. Dit jaar is het de 35e verjaardag van dit jaarlijks terugkerend evenement.

​Renske heeft zich weer aangemeld en uiteraard ga ik mee. Vorig jaar hebben wij elkaar nauwelijks gesproken en/of gezien, beiden te druk met ons werk. En dit jaar is het niet anders gebleken. Dus kijken we opnieuw uit naar deze dag.
 
Met de verhuizing van Renske – zij woont nu helemaal in het noorden van Nederland – ligt Harderwijk op haar route naar Schoonhoven en spreken we af dat ik met haar kan meerijden. Eigenlijk is dit altijd al zo geweest, maar dan reed ik eerst naar De Bilt.
 
Ze is er al om 07.00 uur, lekker vroeg. We zijn dus ruim op tijd om het paviljoen in te richten. Onderweg kunnen we bijpraten en dat is nodig, het is immers alweer even geleden.   
 
Er is weer gereserveerd naast de Kerk. En ook vandaag waait het, hoe kan het ook anders: rondom de kerk waait het altijd! Het zonnetje schijnt, dat hebben we mee. Er zijn jaren geweest dat het regende. Dat maakt het minder vrolijk en gezellig. Niet voor ons, wij vermaken ons wel, maar een bezoeker loopt graag rond zonder jas en/of paraplu.

Er blijkt veel belangstelling voor Art Clay Silver, oude en nieuwe klanten bezoeken de stand. Tussen de uitleg en verkoop door, haal ik iets te drinken. Lunchen doen we met zoet lekkers, hoe fout 😉!
 
Ook dit jaar heeft Renske niet deelgenomen aan de Noviteitenshow van de Zilverdag. De verhuizing heeft de nodige aandacht en tijd gevergd.
 
Aan het einde van deze mooie dag zijn we beiden moe. Een laatste boost maakt dat we het nu zelfs presteren om binnen 10 minuten alles in te pakken en op te ruimen.

Lieve Renske, opnieuw bedankt voor deze gezellige dag. 
Het was supergezellig om weer samen te werken en te kletsen. Dank voor de lift. 
Voor de lezers laat ik het nog even open . . . gaan we volgend jaar weer, of dragen we het stokje over?   ​