Vrijdagavond alles klaargezet in mijn atelier, dan zou je voldaan en rustig in slaap moeten vallen, toch? Niets is minder waar en toch kon ik de slaap maar niet vatten. Zaterdagochtend heerlijke broodjes gehaald voor de lunch, een laatste check, heb ik alles? Waarom ik zo onrustig blijf, blijkt na een klein half uur. De eerste collega stapt binnen en dat is op dat moment even de laatste die ik verwachtte. “Wat doe jij nu hier???” Help! Hoeveel cursisten komen er nu eigenlijk?!
Lieve Yolanda van den Herik, nogmaals mijn excuses voor de onbenullige ontvangst, ik schaam me serieus.
Als later ook Edith van Leeuwen en Yvonne Hoek-van den Berg arriveren blijken we compleet te zijn en ebt de onrust weg. Voor de opleiding hebben zich in totaal 8 dames aangemeld en een ieder heeft zo haar redenen om een verzoek tot omzetting van de gereserveerde datum neer te leggen. En ik zou mijzelf niet zijn, als ik hierin niet wil meedenken. Alles moet kunnen en alles is goed, we vinden wel een oplossing, toch? Dus blijkt en nu zoveel geruild en omgezet te zijn, dat mijn geheugen het even niet meer trok, hahaha.
Snel aan de slag en prachtige ontwerpen gemaakt, chapeau dames, supertrots!
Edith redde zich met 3 gram goudklei, Yvonne met 6 gram (heb ik dat goed onthouden? ;-) en Yolanda zou Yolanda niet zijn, als ze de overtreffende trap niet haalde: maar liefst 9 gram goudklei heeft zij verwerkt in haar ontwerpen!
Lieve meiden, bedankt voor de gezellige dag, het was weer top!