De voorgaande jaren kwam zij voor diverse cursusdagen altijd vanuit Noorwegen over naar Nederland. Sinds december 2018 is zij (vooralsnog voorgoed) terug in ons “kikkerlandje”. Het afspreken voor Metal Clay dates en opleidingen gaat nu wat gemakkelijker.
 
Vorige week zette zij alle vereiste werkstukken al in de klei. Vandaag start zij met herstelwerkzaamheden en de uiteindelijke afwerking. New Mokume-Gane stukken vragen een behoorlijk intensieve behandeling, waarmee een verbluffend mooi resultaat kan worden verkregen.
 
En Ingrid heeft zich voorgenomen om topstukken af te leveren en werkt deze 2 dagen gedreven met dremel, schuurpapier en schuurpads. Zij gunt zich nauwelijks tijd voor koffie, lunch en lekkers. Maar kijk dan toch eens wat een sieradenpracht! Geweldig gedaan Ingrid! Nu nog even slagen voor het examen en nog een keer zo’n mooie veertechniek neerzetten. Ik heb er alle vertrouwen in.

Zaterdag 20 juli zie ik je weer, dan kom je voor het Goud supplement.
Voor nu bedankt voor jouw gezellige aanwezigheid en gedreven inzet.
​Fijne dagen en tot over 3 weekjes!

Monika heeft haar niveau 1 behaald bij Kirstin Paal. Voor niveau 2 heeft zij de studio van Roswitha Schwarz bezocht. De werkstukken voor het Higher Level zal zij zelf en zonder begeleiding moeten maken. Maar tot dat moment kan zij gewoon aanvullende gecertificeerde opleidingen volgen, waarmee zij de wat complexere technieken kan oefenen.
 
Omdat Monika de Engelse taal niet machtig is, heb ik Aida Chemicals Japan gevraagd en bereid gevonden om de werkbeschrijving van de 6 verplichte werkstukken in het Duits vertaald aan te leveren. Yutaro, nogmaals dank voor de bemiddeling en uitwerking van dit verzoek!
 
De man van Monika heeft haar donderdag naar Hotel Marktzicht in Harderwijk gebracht, waar zij de afgelopen 4 nachten heeft gelogeerd. Dagelijks pikken Michael of ik haar in de ochtend op, zodat zij de afstand tussen het hotel en de studio niet met het OV hoeft te overbruggen. Uiteraard brengen wij haar ’s avonds ook weer terug.

Het zit erop, Monika pakt haar koffer en ik breng haar naar het treinstation. Haar man is plotseling verhinderd en kan haar niet ophalen, dus reist zij met de trein naar huis. Gelukkig is er een goede verbinding.
 
Terug in het atelier ruim ik op, maak alles schoon en orden ik alvast een werkplek voor Ingrid. Aanstaande zondag zie ik haar weer, voor haar 2e helft van deze opleiding.
 
Monika, bedankt voor jouw geweldige inzet. Heel veel succes met het New Mokume-Gane examen en het toekomstige Higher Level!

Het is weer Pinksteren en dus staat de Zilverdag in Schoonhoven weer gepland voor maandag 10 juni 2019. Dit jaar is het de 35e verjaardag van dit jaarlijks terugkerend evenement.

​Renske heeft zich weer aangemeld en uiteraard ga ik mee. Vorig jaar hebben wij elkaar nauwelijks gesproken en/of gezien, beiden te druk met ons werk. En dit jaar is het niet anders gebleken. Dus kijken we opnieuw uit naar deze dag.
 
Met de verhuizing van Renske – zij woont nu helemaal in het noorden van Nederland – ligt Harderwijk op haar route naar Schoonhoven en spreken we af dat ik met haar kan meerijden. Eigenlijk is dit altijd al zo geweest, maar dan reed ik eerst naar De Bilt.
 
Ze is er al om 07.00 uur, lekker vroeg. We zijn dus ruim op tijd om het paviljoen in te richten. Onderweg kunnen we bijpraten en dat is nodig, het is immers alweer even geleden.   
 
Er is weer gereserveerd naast de Kerk. En ook vandaag waait het, hoe kan het ook anders: rondom de kerk waait het altijd! Het zonnetje schijnt, dat hebben we mee. Er zijn jaren geweest dat het regende. Dat maakt het minder vrolijk en gezellig. Niet voor ons, wij vermaken ons wel, maar een bezoeker loopt graag rond zonder jas en/of paraplu.

Er blijkt veel belangstelling voor Art Clay Silver, oude en nieuwe klanten bezoeken de stand. Tussen de uitleg en verkoop door, haal ik iets te drinken. Lunchen doen we met zoet lekkers, hoe fout 😉!
 
Ook dit jaar heeft Renske niet deelgenomen aan de Noviteitenshow van de Zilverdag. De verhuizing heeft de nodige aandacht en tijd gevergd.
 
Aan het einde van deze mooie dag zijn we beiden moe. Een laatste boost maakt dat we het nu zelfs presteren om binnen 10 minuten alles in te pakken en op te ruimen.

Lieve Renske, opnieuw bedankt voor deze gezellige dag. 
Het was supergezellig om weer samen te werken en te kletsen. Dank voor de lift. 
Voor de lezers laat ik het nog even open . . . gaan we volgend jaar weer, of dragen we het stokje over?   ​

Lieve Agnes, het was wederom gezellig. Fijn om zo samen te werken.
Bedankt voor jouw komst, succes met het Higher Level en tot ziens.
​Wellicht eerder en anders zeker op de geplande Metal Clay Days komend september 2019! 

Kinderen en de dood zijn een haast onmogelijke combinatie.
Een jong leven, volop bezig zich te ontwikkelen en te groeien, loopt niet in hetzelfde straatje als de dood.
​En toch . . .
 
Overkwam het de kinderen van mijn lieve gewaardeerde collega Tsjeardke.
Zij heeft samen met Ramo 2 kinderen gekregen, een zoon Kaan en Fadim, een dochtertje.
En afgelopen februari werden deze kids onverwacht plotseling geconfronteerd met het overlijden van hun vader. Tjeardke, of Missy T. zoals ik haar ook wel eens noem, had al eerder afscheid genomen van Ramo, zij bleken hun levensweg niet in dezelfde pas te kunnen bewandelen.
Uiteraard moesten de kinderen ook wennen aan deze situatie, als kind zie je je ouders het liefst samen.
Maar met het plotselinge overlijden, werd het gemis van een vader ineens abrupt definitief.
 
Ik ging condoleren, niet uit beleefdheid, maar omdat elke vezel in mijn lijf vond dat ik “moest”.
Daar trof ik een fijn samenzijn van familie, vrienden en collega’s.  
Tsjeardke was duidelijk blij dat wij er waren en zoals ik haar ken, aarzelde zij niet om bij mij het verzoek neer te leggen, een mooi herdenkingssieraad te maken voor de jeugd.
Hierin zag zij graag het haar van Ramo verwerkt.
3 hangertjes, voor Kaan en Fadim en ook 1 voor Sait, de oudste zoon van Ramo.

Net als Ingrid Wijnen en Reineke Muller is ook Cheryl Daunt een expat. Deze dames reizen met hun levenspartner naar de landen waar het werk hun expertise verlangt. Als vrouw vraagt dit een behoorlijke dosis aanpassingsvermogen. Verre oorden, vreemde talen, nieuwe gezichten, ga er maar aan staan!
 
Zo zijn er veel vrouwen van expatriates die zich voornamelijk met het huishouden bezighouden. Daarnaast onderhouden zij contact met andere “lotgenoten”. Dat alles op zich kan natuurlijk al een dagtaak zijn. Maar er zijn altijd uitzonderingen. Vrouwen die zichzelf ontplooien en dat naast alle eerdergenoemde taken. En uitgerekend Cheryl, Ingrid en Reineke behoren tot die categorie.
 
Vandaag sluit Cheryl alweer een gecertificeerde Art Clay Silver opleiding af. De Origami Jewellery, Japanse vouwtechnieken met Art Clay Paper Type.

​Zij reist met het openbaar vervoer en ik pik haar in de ochtenden op bij het treinstation. Aan het einde van de middag wordt Cheryl dan opgehaald door haar lieve man. De laatste dag is hij bezet voor zijn werk en brengt Michael – mijn man – haar terug naar het station.

3 dagen achtereen heeft zij vol overgave gewerkt aan de verschillende vereiste projecten. De sieraden bestaan uit zilverklei aangevuld en versierd met zilveren Origami vormen van zilverpapier. Prachtige ontwerpen Cheryl, mooi gedaan. En weer een certificaat rijker. ​

Bedankt voor jouw warme gezelligheid, het is altijd fijn jou in mijn studio te hebben.
Tot de volgende keer!

Ze zijn mooi op tijd en hebben er zin in. We starten met een kop koffie en een “gangmaker”, gevolgd door een korte uitleg over de unieke zilverklei. De beide dames weten goed wat zij willen en stemmen de wensen af op de mogelijkheden. Het worden ringen. Desiree gaat voor een strak model met daarin de beginletters van de namen van haar kleinkinderen en een zirkonia; blauw als symbool voor de boys en roze voor haar kleindochter. Anneke wil graag een meer speels ontwerp en gaat los met spuitklei en zirkonia’s. Het blijkt nog een aardige klus om de steentjes netjes in voldoende spuitklei te zetten. Uiteindelijk blijkt er nog wat klei over te zijn, hiervan maakt Desiree een kleine druppelvormige hanger. 

​Gedreven werken zij de sieraden af, tot het moment dat een lichte trek aangeeft dat het tijd is voor de lunch. Dik verdiend, lekkere goed belegde broodjes en verse jus d’orange.
 
Tegen 15.00 uur kunnen de ontwerpen worden afgebakken. Alles komt netjes uit de oven, de pasvorm is goed, tijd om te polijsten. En wat zijn ze mooi geworden, goed gedaan hoor!

Anneke en Desiree, bedankt voor jullie aanwezigheid.
Ik heb weer een geweldig leuke dag gehad, mede door jullie inzet.
​Veel plezier met jullie ringen en wellicht tot een volgende keer!

In Zwolle woont Ellen Arends, het gezicht achter Ela Sieraad. Zij bood in het verleden een ruime diversiteit aan workshops. De laatste jaren is dit steeds meer toegespitst op het maken van sieraden. Op deze manier leert ze cursisten o.a. hoe ze cuioi armbanden kunnen ontwerpen. Jullie kennen ze wel denk ik, de zogeheten “aanschuifcabochons” om een leren armband. Deze cabochons personaliseer je door het gebruik van verschillende technieken. En daarbij kan metaalklei zeker worden gebruikt.
 
Ellen heeft metaalklei via het internet ontdekt en ziet mogelijkheden om daarmee haar workshopaanbod uit te breiden. In 2 lange dagen volgt zij het programma tot gecertificeerd Art Clay Silver Instructeur Level 1.
 
Tussen de beide dagen zit wel een kleine week, voldoende tijd om alle informatie te laten bezinken. Ellen werkt hard en tovert een mooi 7-tal sieraden uit de zilverklei. Geen uitgebreide complexe ontwerpen, het gaat immers om de techniek. En wie kent niet de uitspraak: “less is more”?!

Lieve Ellen, fijn dat ik je mocht begeleiden tijdens jouw kennismaking met metal clay.
​Ik hoop je op termijn weer eens terug te zien voor level 2!

Vandaag ronden 2 nieuwe collega-instructeurs het eerste level binnen het Art Clay Silver Benelux netwerk af. Vincenza en Miranda Cau, 2 zussen die voornemens zijn om samen de wereld die metaalklei heet te veroveren. Zoals zovelen, hebben zij hun mooie voor- en achternaam te danken aan hun ouders. Vader Cau was van Italiaanse afkomst en leeft als herinnering voort na zijn vroegtijdig heengaan.
 
Bij binnenkomst afgelopen zaterdag, blijken zij beiden nog nooit met zilverklei te hebben gewerkt. Schoonheidsfoutje in de communicatie van mijn kant dus. Ik heb bij aanmelding voor de opleiding deze vraag niet gesteld en ben er gewoon van uitgegaan dat zij al bekend waren met metaalklei.
 
Vincenza heeft een grote liefde voor borduren en een aantal jaren een winkel in borduurartikelen gerund. Miranda heeft een passie voor het bakken en decoreren van prachtige taarten.
En dan met name het decoreren, heerlijk boetseren met gumpaste en daarvan mooie eetbare bloemen creëren. Maar goed, al met al geen kennis van metaalklei, dus starten we de opleiding met een wat meer uitgebreide uitleg over het materiaal.
 
Daarna volgen 3 dagen vol vragen, uitleg, ontwerpen en gezelligheid.
Of ze feeling hebben met zilverklei? Bekijk de foto’s maar eens en oordeel zelf.
​Ik vind dat zij enorm hun best hebben gedaan en alle technieken goed hebben vertaald. 

Lieve Vincenza en Miranda, bedankt voor jullie aanwezigheid en gedreven input.
​Welkom binnen het instructeursnetwerk van de Benelux en succes met de uitrol van jullie nieuwe business. Wellicht zien wij elkaar nog weer voor een aanvullend level of supplement!

Het is alweer een flink aantal jaren geleden, dat we met een aantal collega-instructeurs uit de Benelux een serieus Metal Clay weekend hebben georganiseerd. Niet de jaarlijkse Metal Clay Days, maar een samenkomen van een aantal dames in een ongedwongen setting, waarbij eigenlijk niets is vastgelegd dan enkel de locatie. De laatste keer heeft Inge Verbruggen een gezellig vakantiehuisje gehuurd bij “Sunparks De Haan” in België. Geweldig was dat. Dat weekend hebben wij gewerkt met faux- bone.
Verder herinner ik mij de collega’s, de gezelligheid, het eten, de drank en het geluk dat de prijs per persoon inclusief eindschoonmaak was, hahaha. Tijd voor weer eenzelfde topweekend!
 
Tijdens de masterclass Joyful Links & Chain van Joy Funnell afgelopen juni 2018, opperde Tine Demol van “Actino”, de organisatie voor haar rekening te nemen. En zij voegde direct de daad bij het woord, nodigde ons uit om tegen een aantrekkelijk tarief “De Wolkerie” in Slijpe te huren. Een prachtige oude pastorie uit het jaar 1816 met een ze aan ruimte, zowel binnen als buiten.
Het meidenclubje bestaat uit een aantal bekende collega-instructeurs. Renske moest helaas verstek laten gaan. Haar werkgever heeft voor die week en dat weekend weer een trip USA voor haar gepland. Wie zijn er dan wel van de partij?
 

• Tine Demol van “Actino”
• Inge Verbruggen van “Inge Verbruggen Metal Clay Artist”
• Edith van Leeuwen van “ArtiChic”
• Shirley de Jong van “Aware Jewels”
• Arnolda de Nooij van “Silverclay Art”
• Katty Van Der Elst van “Atelier Zandstorm”
• Claudia Smets van “Gardym Creatief”
• Daniëlla de Bont van “Creatief op Locatie”
• En uiteraard ikzelf

Aanvankelijk zou ik met Renske richting België rijden. Na haar annulering heb ik contact gezocht met Shirley en Edith met de vraag of er nog een plekje vrij was in de staionwagen van Leo, de man van Edith. Dit bleek het geval en guess what: ik mocht meerijden, superlief!
 
Vrijdag heb ik al vroeg in de ochtend een afspraak bij de fysio. Na het wegmasseren van werkstress, stap ik in de Daewoo richting Nieuw-Vennep. Shirley is verhuisd, nu zie ik haar nieuwe stulpje ook eens. En ik ben mooi op tijd voor een bakje koffie, vers gezet door Justin.
 
Tegen 11.30 uur rijdt Edith de straat in. We pakken alles over in de ruime wagen en zetten koers naar België. Bij Bergen op Zoom krijgen we lichte trek, een hapje eten klinkt als een goed idee. Shirley zoekt met haar mobiel naar de dichtstbijzijnde gelegenheid: “La Place”, altijd lekker nietwaar? Dus verlaten we de snelweg, richting de gekozen hotspot. En dan komt toch het moment dat de mobiel aangeeft dat wij onze bestemming hebben bereikt . . . waaat? Hier??? Het enige wat ze hier op het menu hebben staan is stenen, zand, cement en een handjevol bouwvakkers. Hahaha, deze “La Place” is nog in aanbouw. En toch toont de mobiel foto’s van de inrichting, aankleding, openingstijden, de hele rataplan. Wat een domper zeg! We rijden door en slopen ondertussen onze meegenomen extra proviand; gedroogde mango, groentechips en energy bars.

Lieve allemaal, wat was het toch een leuk weekend. Wat heb ik genoten en wat had ik dit nodig.
Even geen werk, maar samenzijn met leuke, creatieve collega’s.
​Allemaal bedankt voor jullie lieve en gezellige aanwezigheid. Ik kijk nu al uit naar volgend jaar!